Dwangstoornis

Iemand met een dwangstoornis denkt vaak aan dingen waar hij helemaal niet aan wil denken. Dat er een ernstig ongeluk gaat gebeuren of dat ze een vreselijke ziekte krijgen. Ze moeten van zichzelf bepaalde dingen doen, om dat te voorkomen. Die handelingen, zoals bijvoorbeeld handen wassen of dingen recht zetten nemen veel tijd in beslag, omdat ze telkens herhaald moeten worden. Er blijft nauwelijks tijd over voor iets anders. Iemand die een dwangstoornis heeft, weet meestal zelf dat dit gedrag niet nodig is, maar kan het niet stoppen: het is iets dat ze ‘moeten’ van zichzelf.

De nare gedachten die iemand krijgt worden ‘obsessies’ genoemd. Ze maken de persoon erg angstig, of geven een heel onprettig gevoel. Deze ideeën zijn veel erger dan ‘gewone’ zorgen of angst. Iemand met een dwangstoornis zal proberen deze gedachten te negeren, te onderdrukken of proberen heel hard aan iets anders te denken.

De dwanghandelingen (compulsies) zijn bedoeld om de dwanggedachten te ‘compenseren’. Daarom moeten de handelingen volgens bepaalde regels worden uitgevoerd. Deze “verplichte” handelingen zijn duidelijk zeer overdreven. Degene die hieraan onderhevig is weet dat ook.